Éventjes wennen
Door: Lorena
Blijf op de hoogte en volg Lorena
18 Mei 2015 | Laos, Vientiane
Jaja, mocht je eraan twijfelen of ik nog wel aan het reizen ben. Zeker! Het is al weer een tijd geleden dat ik wat geplaatst heb... Inmiddels ben ik bijna 3 weken in Laos, maar sinds het vorige bericht ben ik ook al zo'n 4 weken in Thailand geweest. Thailand is een geweldig land met fantastisch eten! Maar om nou nog helemaal in te gaan op verhalen van daar.. Daar ga ik maar niet aan beginnen. We gaan wel een keer gezellig kletsen als je er meer over wilt weten :)
Van Chiang Mai, Thailand naar Luang Prabang in Laos was een erg lange reis met de bus: 18 uur! Volgens mij kun je vanuit Nederland dan al zo'n beetje in Spanje zijn. Het laatste stuk van net over de grens in Laos naar Luang Prabang was in een sleeper bus. "Oh dan kun je lekker slapen toch?" NEE! Ik kwam de bus in en zag al die bedden. Ze zijn allemaal nét ietsje breder dan een eenpersoonsbed. Nou ja daar kan ik vast op slapen, dacht ik. Ik zocht naar het bed met mijn nummer en begon rustig mijn spullen een beetje op het bed te stallen. "Hmm, wel een beetje vreemd dat er 2 nummers boven staan." Ik had het natuurlijk ook wel kunnen weten. Je moest met z'n tweeën één zo'n bed delen. Ik begon al bang te worden dat ik met een dikke, vieze kerel op een zo'n bed moest gaan liggen. Gelukkig was de andere persoon een meisje uit Engeland die ik vlak daarvoor bij de grensovergang had ontmoet! Dat was wel een opluchting. Vanaf het grensplaatsje Huay Xai zou het dan nog 12 uur duren. We vertrokken aan het begin van de avond. De lampen gingen meteen al uit en je had geen eigen lampje dus het enige dat je kon doen was of een beetje spelletjes doen op je telefoon ofzo of proberen te slapen. Dat proberen te slapen duurde voor mij de hele nacht. De bus zat behoorlijk vaak te toeteren naar mensen dat ze eens aan de kant moesten. Bovendien reden we in de bergen en gingen regelmatig naar beneden. Iedere keer dat de rem gebruikt werd, schoof je naar voren in je bed. En als ik dan toch een beetje weggedommeld was, dan werd ik wel wakker omdat ik mezelf met moeite moest draaien aangezien het zo krap was. Tja het was een 'bijzondere' ervaring, dat wel.
Rond kwart voor 6 in de ochtend kwamen we aan bij het busstation in Luang Prabang. Vervolgens een tuk-tuk genomen naar het hotel. Fantastische plek! De man daar kwam me meteen een shake brengen als welkom. Ik kon eerst eigenlijk nog niet inchecken maar al vrij snel daarna zei hij dat ik toch de kamer in kon. Heerlijk neerploffen op het bed, even relaxen. Na een paar uurtjes was het tijd om naar het vliegveld te gaan, want Hans zou me op komen zoeken in Laos voor 2,5 wk! Het was vrij snel weer als vanouds, niet 'vreemd' om elkaar weer te zien. Maar het samen reizen.. dat was toch wel éventjes wennen. Ik kon altijd doen wat ik wilde en wanneer ik dat wilde. Meestal bedacht ik in de ochtend of hooguit een dag ervoor wat ik die dag eens zou gaan doen. Nou moest ik rekening houden met Hans, die ook veel meer begon te plannen en nog graag dingen wilde zien waar ik allang moe van was. Zoals tempels! Begrijpelijk natuurlijk, want voor hem was het allemaal nieuw. Het was ook heel anders doordat ik nou niet meer in dorms sliep, maar in private rooms. Daardoor ontmoette ik een stuk minder mensen. Desondanks was het wel erg leuk om de afgelopen 2,5 week samen te ervaren! We hebben immers hele bijzondere dingen gedaan waarbij ik de ervaringen ook graag had willen delen. Dat is namelijk soms wel een nadeel aan alleen reizen; je hebt niet altijd iemand om je ervaringen mee te delen.
Voordat ik vertel over een van de meest fantastische activiteiten, eerst een wat mindere activiteit. Na enkele mooie dagen in Luang Prabang, zijn we naar Luang Namtha gegaan. Van daaruit zouden we een 1-daagse trekking door de jungle doen. Water inbegrepen. Ja... één 1,5L fles in het begin blijkbaar. Met als gevolg dat we in de jungle toch wel echt té weinig water bij ons hadden. We hebben volgens mij echt LITERS vocht uitgezweet door de enórme hitte en door het té snelle looptempo. De route was veel te lang! We moesten de hele tijd doorlopen. Ik moest echt vragen om een pauze en dan voelde ik me ook nog eens opgejaagd door de gids. Het was ook heel veel heeeeeel steil naar boven. De wegen waren ook echt lang niet altijd begaanbaar. Die gids die liep het allemaal maar makkelijk en erg snel. Zo snel soms, dat Hans en ik hem af en toe niet meer voor ons zagen. Toen we hem op een gegeven moment zo'n 10 minuten niet meer zagen, was het voor mij de druppel. Nadat we ingehaald hadden, heb ik hem even goed de waarheid verteld. We liepen niet door een bos ofzo, maar door de fucking jungle. Voor hetzelfde geld was een van ons daar bij die richeltjes naar beneden geflikkerd, kwamen we een of ander dier tegen of weet ik veel wat. Hij was niet voor niets onze gids, dan moet hij ook op ons letten! Daarna lette hij gelukkig beter op ons. In totaal was het zo'n 7/8 uur lopen in die moordende hitte. Vooral die laatste 2 uur ofzo was echt killing en ging voetje voor voetje. Mijn conditie was nog wel oké, maar die pijn die we hadden in onze benen (en bij mij ook mijn knieën)... Verschrikkelijk. We deden het echt niet 'slecht' ofzo! We waren zelfs nog te vroeg voor onze pick-up. De jungle is echt mooi hoor, maar ik heb van deze trekking gewoon niet echt kunnen genieten. De route was te lang, het tempo lag te hoog en was gewoon véél te warm. Als het nou wat koeler was en er was een route die misschien een kwart of een derde korter was, dan was het zó veel beter geweest. Hoefde je je ook niet zo te haasten om voor het donker weer terug te zijn. :) De trekking in Nepal was ook zwaar! Maar ik voelde me daar echt wel voldaan en goed. Dat is bij deze trekking niet het geval.
Toen we terug kwamen in ons hotel deed ik de deur open en in een flits zag ik echt een HUGE kakkerlak onder mijn tas verdwijnen. Ik had ze nog niet echt veel gezien en ook niet in mijn slaapkamer gehad. Hans was toen ook wel een held op sokken. De receptionist leek het niet veel te kunnen boeien en gaf Hans gewoon een spray mee met een geur waar kakkerlakken schijnbaar niet van houden. Zo van: los het zelf maar op. Ik weet niet wat er in Hans omging toen hij met die spray bezig was, maar het had overduidelijk geen zin en de kamer begon nou toch wel érg te stinken. Na nog wat angst- en walggeluidjes van Hans, opperde ik maar het idee om hem te vangen in een mok. Vervolgens kaartje eronder en naar de gang geschoven. Het woord 'cockroach' met een pijl naar de mok op het kaartje geschreven en ons cadeautje voor de schoonmaaksters was klaar. Credits naar Hans ;)
De volgende dag vertrokken we naar Huay Xai waar we the Gibbon Experience zouden doen. Na alles geregeld te hebben voor the Gibbon Express voor 2 dagen en 1 nacht, guest house opgezocht en wat rondgelopen. Wat een tegenvaller is Huay Xai! Helemaal níks te doen. We wilden op zoek naar een plek voor een massage maar dat viel nogal tegen. Een plek zag er gewoon vies uit en bij de enige andere plek die we zagen waren allemaal jonge meisjes die eruit zagen alsof ze Hans wel even een happy ending wilden bezorgen. Geen massage dus. Verder waren er wat eettentjes en guest houses en dat was het wel. De volgende dag was het zover! The Gibbon Experience! Ik was een klein beetje bang dat het ook heel zwaar zou worden zoals die trekking van twee dagen daarvoor. Maar dat was het echt niet. We liepen gewoon heel relaxed, hadden zelfs om de 20 min ofzo een pauze en de temperatuur was een heel stuk lager. Door die ene vervelende trekking waardeerden we the Gibbon Experience echt nóg meer! Het was fantastisch! En het ziplinen... geweldig leuk. Soms schoten we op een hoogte van zo'n 150 m tussen de bergen door en je kon dan vrij om je heen kijken. Waanzinnig :) Na enkele uren lopen en ziplinen kwamen we bij onze boomhut aan (op een hoogte van 35-40 m). Dat uitzicht was super. Heb daar echt de meest mooie douchebeurt van mijn leven gehad. Haha. Haast een droom. We waren met een ander koppel uit Italië en dat was heel gezellig. Leuke groep! Eten was ook lekker, gratis drinkwater in de boomhut. Je werd daar gewoon echt blij van alles. Volgende dag ook weer trekking en ziplinen en uiteindelijk terug naar Huay Xai. The Gibbon Experience is echt een aanrader. Een van de leukste dingen van mijn reis so far!
Daarna zijn we met de slowboat over de Mekong Rivier terug gegaan naar Luang Prabang. Op die boot hebben we een boel leuke mensen leren kennen! Het duurde 2 dagen maar was ook heel mooi en relaxed. Nog een dagje daar gebleven en zijn toen voor de tweede keer weer naar Kuang Si Falls gegaan om wat te zwemmen. Door naar het zuiden naar Vang Vieng waar we zijn gaan tuben. Hadden we misschien beter niet kunnen doen, want we werden alle twee enórm verbrand. En uiteindelijk naar Vientiane de dag voordat Hans terug zou vliegen naar huis. Wat nogal een ramp was, want ik werd ziek :( De volgende dag voelde ik me al wel een stuk beter gelukkig. Kon Hans ook nog met een enigszins gerust hart naar huis. Het waren echt hele gezellige dagen samen in Laos, maar ik vond het ook wel weer prima om alleen te reizen. ;) Of nou ja, 'alleen'. Je bent hier vrijwel nooit alleen en ik heb waarschijnlijk al weer een nieuw reismaatje gevonden voor de komende paar dagen. Next stop: Kong Lor Cave!
Van Chiang Mai, Thailand naar Luang Prabang in Laos was een erg lange reis met de bus: 18 uur! Volgens mij kun je vanuit Nederland dan al zo'n beetje in Spanje zijn. Het laatste stuk van net over de grens in Laos naar Luang Prabang was in een sleeper bus. "Oh dan kun je lekker slapen toch?" NEE! Ik kwam de bus in en zag al die bedden. Ze zijn allemaal nét ietsje breder dan een eenpersoonsbed. Nou ja daar kan ik vast op slapen, dacht ik. Ik zocht naar het bed met mijn nummer en begon rustig mijn spullen een beetje op het bed te stallen. "Hmm, wel een beetje vreemd dat er 2 nummers boven staan." Ik had het natuurlijk ook wel kunnen weten. Je moest met z'n tweeën één zo'n bed delen. Ik begon al bang te worden dat ik met een dikke, vieze kerel op een zo'n bed moest gaan liggen. Gelukkig was de andere persoon een meisje uit Engeland die ik vlak daarvoor bij de grensovergang had ontmoet! Dat was wel een opluchting. Vanaf het grensplaatsje Huay Xai zou het dan nog 12 uur duren. We vertrokken aan het begin van de avond. De lampen gingen meteen al uit en je had geen eigen lampje dus het enige dat je kon doen was of een beetje spelletjes doen op je telefoon ofzo of proberen te slapen. Dat proberen te slapen duurde voor mij de hele nacht. De bus zat behoorlijk vaak te toeteren naar mensen dat ze eens aan de kant moesten. Bovendien reden we in de bergen en gingen regelmatig naar beneden. Iedere keer dat de rem gebruikt werd, schoof je naar voren in je bed. En als ik dan toch een beetje weggedommeld was, dan werd ik wel wakker omdat ik mezelf met moeite moest draaien aangezien het zo krap was. Tja het was een 'bijzondere' ervaring, dat wel.
Rond kwart voor 6 in de ochtend kwamen we aan bij het busstation in Luang Prabang. Vervolgens een tuk-tuk genomen naar het hotel. Fantastische plek! De man daar kwam me meteen een shake brengen als welkom. Ik kon eerst eigenlijk nog niet inchecken maar al vrij snel daarna zei hij dat ik toch de kamer in kon. Heerlijk neerploffen op het bed, even relaxen. Na een paar uurtjes was het tijd om naar het vliegveld te gaan, want Hans zou me op komen zoeken in Laos voor 2,5 wk! Het was vrij snel weer als vanouds, niet 'vreemd' om elkaar weer te zien. Maar het samen reizen.. dat was toch wel éventjes wennen. Ik kon altijd doen wat ik wilde en wanneer ik dat wilde. Meestal bedacht ik in de ochtend of hooguit een dag ervoor wat ik die dag eens zou gaan doen. Nou moest ik rekening houden met Hans, die ook veel meer begon te plannen en nog graag dingen wilde zien waar ik allang moe van was. Zoals tempels! Begrijpelijk natuurlijk, want voor hem was het allemaal nieuw. Het was ook heel anders doordat ik nou niet meer in dorms sliep, maar in private rooms. Daardoor ontmoette ik een stuk minder mensen. Desondanks was het wel erg leuk om de afgelopen 2,5 week samen te ervaren! We hebben immers hele bijzondere dingen gedaan waarbij ik de ervaringen ook graag had willen delen. Dat is namelijk soms wel een nadeel aan alleen reizen; je hebt niet altijd iemand om je ervaringen mee te delen.
Voordat ik vertel over een van de meest fantastische activiteiten, eerst een wat mindere activiteit. Na enkele mooie dagen in Luang Prabang, zijn we naar Luang Namtha gegaan. Van daaruit zouden we een 1-daagse trekking door de jungle doen. Water inbegrepen. Ja... één 1,5L fles in het begin blijkbaar. Met als gevolg dat we in de jungle toch wel echt té weinig water bij ons hadden. We hebben volgens mij echt LITERS vocht uitgezweet door de enórme hitte en door het té snelle looptempo. De route was veel te lang! We moesten de hele tijd doorlopen. Ik moest echt vragen om een pauze en dan voelde ik me ook nog eens opgejaagd door de gids. Het was ook heel veel heeeeeel steil naar boven. De wegen waren ook echt lang niet altijd begaanbaar. Die gids die liep het allemaal maar makkelijk en erg snel. Zo snel soms, dat Hans en ik hem af en toe niet meer voor ons zagen. Toen we hem op een gegeven moment zo'n 10 minuten niet meer zagen, was het voor mij de druppel. Nadat we ingehaald hadden, heb ik hem even goed de waarheid verteld. We liepen niet door een bos ofzo, maar door de fucking jungle. Voor hetzelfde geld was een van ons daar bij die richeltjes naar beneden geflikkerd, kwamen we een of ander dier tegen of weet ik veel wat. Hij was niet voor niets onze gids, dan moet hij ook op ons letten! Daarna lette hij gelukkig beter op ons. In totaal was het zo'n 7/8 uur lopen in die moordende hitte. Vooral die laatste 2 uur ofzo was echt killing en ging voetje voor voetje. Mijn conditie was nog wel oké, maar die pijn die we hadden in onze benen (en bij mij ook mijn knieën)... Verschrikkelijk. We deden het echt niet 'slecht' ofzo! We waren zelfs nog te vroeg voor onze pick-up. De jungle is echt mooi hoor, maar ik heb van deze trekking gewoon niet echt kunnen genieten. De route was te lang, het tempo lag te hoog en was gewoon véél te warm. Als het nou wat koeler was en er was een route die misschien een kwart of een derde korter was, dan was het zó veel beter geweest. Hoefde je je ook niet zo te haasten om voor het donker weer terug te zijn. :) De trekking in Nepal was ook zwaar! Maar ik voelde me daar echt wel voldaan en goed. Dat is bij deze trekking niet het geval.
Toen we terug kwamen in ons hotel deed ik de deur open en in een flits zag ik echt een HUGE kakkerlak onder mijn tas verdwijnen. Ik had ze nog niet echt veel gezien en ook niet in mijn slaapkamer gehad. Hans was toen ook wel een held op sokken. De receptionist leek het niet veel te kunnen boeien en gaf Hans gewoon een spray mee met een geur waar kakkerlakken schijnbaar niet van houden. Zo van: los het zelf maar op. Ik weet niet wat er in Hans omging toen hij met die spray bezig was, maar het had overduidelijk geen zin en de kamer begon nou toch wel érg te stinken. Na nog wat angst- en walggeluidjes van Hans, opperde ik maar het idee om hem te vangen in een mok. Vervolgens kaartje eronder en naar de gang geschoven. Het woord 'cockroach' met een pijl naar de mok op het kaartje geschreven en ons cadeautje voor de schoonmaaksters was klaar. Credits naar Hans ;)
De volgende dag vertrokken we naar Huay Xai waar we the Gibbon Experience zouden doen. Na alles geregeld te hebben voor the Gibbon Express voor 2 dagen en 1 nacht, guest house opgezocht en wat rondgelopen. Wat een tegenvaller is Huay Xai! Helemaal níks te doen. We wilden op zoek naar een plek voor een massage maar dat viel nogal tegen. Een plek zag er gewoon vies uit en bij de enige andere plek die we zagen waren allemaal jonge meisjes die eruit zagen alsof ze Hans wel even een happy ending wilden bezorgen. Geen massage dus. Verder waren er wat eettentjes en guest houses en dat was het wel. De volgende dag was het zover! The Gibbon Experience! Ik was een klein beetje bang dat het ook heel zwaar zou worden zoals die trekking van twee dagen daarvoor. Maar dat was het echt niet. We liepen gewoon heel relaxed, hadden zelfs om de 20 min ofzo een pauze en de temperatuur was een heel stuk lager. Door die ene vervelende trekking waardeerden we the Gibbon Experience echt nóg meer! Het was fantastisch! En het ziplinen... geweldig leuk. Soms schoten we op een hoogte van zo'n 150 m tussen de bergen door en je kon dan vrij om je heen kijken. Waanzinnig :) Na enkele uren lopen en ziplinen kwamen we bij onze boomhut aan (op een hoogte van 35-40 m). Dat uitzicht was super. Heb daar echt de meest mooie douchebeurt van mijn leven gehad. Haha. Haast een droom. We waren met een ander koppel uit Italië en dat was heel gezellig. Leuke groep! Eten was ook lekker, gratis drinkwater in de boomhut. Je werd daar gewoon echt blij van alles. Volgende dag ook weer trekking en ziplinen en uiteindelijk terug naar Huay Xai. The Gibbon Experience is echt een aanrader. Een van de leukste dingen van mijn reis so far!
Daarna zijn we met de slowboat over de Mekong Rivier terug gegaan naar Luang Prabang. Op die boot hebben we een boel leuke mensen leren kennen! Het duurde 2 dagen maar was ook heel mooi en relaxed. Nog een dagje daar gebleven en zijn toen voor de tweede keer weer naar Kuang Si Falls gegaan om wat te zwemmen. Door naar het zuiden naar Vang Vieng waar we zijn gaan tuben. Hadden we misschien beter niet kunnen doen, want we werden alle twee enórm verbrand. En uiteindelijk naar Vientiane de dag voordat Hans terug zou vliegen naar huis. Wat nogal een ramp was, want ik werd ziek :( De volgende dag voelde ik me al wel een stuk beter gelukkig. Kon Hans ook nog met een enigszins gerust hart naar huis. Het waren echt hele gezellige dagen samen in Laos, maar ik vond het ook wel weer prima om alleen te reizen. ;) Of nou ja, 'alleen'. Je bent hier vrijwel nooit alleen en ik heb waarschijnlijk al weer een nieuw reismaatje gevonden voor de komende paar dagen. Next stop: Kong Lor Cave!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
